from a stage in your heart

#blogovision2014 | 01. The Antlers - Familiars

Οι Antlers έχουν γράψει ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια, το οποίο όμως δεν βρίσκεται στο Familiars, βρίσκεται στο Undersea και το λένε Zelda. Τους ανακάλυψα το 2011 που ψήφιζα πρώτη φορά στην blogovision, έβαλα μάλιστα το Burst Apart στο νούμερο 10 και στη συνέχεια, άκουσα ότι είχαν βγάλει και έβγαλαν μετά. Είναι ξεκάθαρο πως τους Antlers τους αγαπώ αλλά η αγάπη μου για το Familiars είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με όλα τα παραπάνω και δεν επηρεάστηκε από κανένα από αυτά.

Το Familiars μπαίνει στο νούμερο ένα γιατί τον περασμένο Φεβρουάριο άρχισα να μαθαίνω κιθάρα και τώρα βλέπω την μουσική με εντελώς διαφορετικό μάτι και ακούω πίσω από τις νότες και βλέπω πίσω από τα tabs και μπαίνω στην διαδικασία να σκεφτώ πως παίζεται αυτό και ωωω θεέ μου γιατί άργησα τόσο πολύ και γιατί δεν μαθαίνετε όλοι να παίζετε κάτι; η ζωή είναι πιο ωραία τώρα. Για να μην υπερβάλλω κιόλας, γύρω στα δέκα κομμάτια ξέρω στην κιθάρα από τα οποία γύρω στα πέντε ακούγονται αξιοπρεπώς και τα παίζω σωστά. Απλά αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι όταν καταφέρεις να βάλεις τα δάχτυλα σου να παίξουν μια F και πειραματιστείς πάνω στις νότες της chromatic scale η μουσική δεν είναι πλέον ας βάλω να ακούσω κάτι να περάσει η ώρα, να χορέψουμε και λίγο αλλά γίνεται κάτι πολύ προσωπικό και κάτι παραπάνω από εμπειρία. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που φέτος ανέβηκε απίστευτα το ποσοστό του "κλαίω σε μουσικά κομμάτια γιατί έχω τόσα συναισθήματα που δεν μπορώ να τα διαχειριστώ, ας πάρω την κιθάρα να εκτονωθώ κάπως".

Οι Antlers στο Familiars έκαναν ακριβώς αυτό. Δημιούργησαν μια τεράστια μουσική εμπειρία που στα αυτιά μου είναι τόσο οξυμένη που μόνο η πρώτη θέση θα μπορούσε να την εκφράσει (και λίγη είναι). Η αλήθεια είναι βέβαια πως στις δυο πρώτες ακροάσεις που έκανα στο familiars δεν μπορώ να πω ότι με είχε ενθουσιάσει τόσο, ωστόσο είχα την ανάγκη να το ξανακούσω πάλι και πάλι ώσπου κάποια στιγμή η ακρόαση έγινε καθημερινή και δεν κόλλησα απλά, αλλά άρχισα να ανακαλύπτω μέσα στα κομμάτια και άλλα πράγματα που στις προηγούμενες ακροάσεις ούτε που είχα αντιληφθεί. Αυτό σταδιακά έγινε τέτοια συνήθεια σε βαθμό που ξέρω όλη τη μουσική απέξω και έπιανα τον εαυτό μου να μην τραγουδάει τους στίχους αλλά να αναπαριστά ασυνείδητα τη μουσική με χέρια, πόδια, φωνή, με τα πάντα.

Με άλλα λόγια, το familiars θα μπορούσε να είναι η απάντηση σε πολλά ερωτήματα όπως το "τι είναι η αγάπη;", "σταματάμε να υπάρχουμε όταν πεθαίνουμε;" και άλλα τέτοια βαθυστόχαστα ερωτήματα, μέσα από τη θλιμμένη τρομπέτα (τρομπέτα είναι αυτό;) στο τελείωμα του palace και όταν δεν τραγουδάει στο refuge, με το παραληρηματικό σόλο της κιθάρας στο τελείωμα του revisited που δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν είναι το καλύτερο κομμάτι γιατί έχει και μεγάλο ανταγωνισμό και με αυτές τις δυο νότες που επαναλαμβάνονται μαζί με τα ντραμς στο τελείωμα του director. Αλλά όχι μόνο αυτά, στο doppelganger μετά το 3.31 που λέει ο τραγουδιστάκος it's over και κάνει ένα ohh και μετά αρχίζει τις συνεχόμενες κραυγούλες δακρύζουν μέχρι και οι πορτοκαλιές στον κήπο. Επίσης, ο τραγουδιστάκος, Peter Silberman, έχει και όνομα, κάνει τέτοιο εσωτερικό τρελό κέφι όταν παίζει κιθάρα που θα ήθελα να γίνουμε φίλοι ή έστω να είμαι ο λαιμός της κιθάρας του στο κλείσιμο του revisited.

Δεν μου αρέσουν τα δώρα γενικότερα αλλά οι Antlers κατάφεραν να μου χαρίσουν το καλύτερο από όλα για φέτος χωρίς καν να ξέρω ότι το χρειάζομαι. Και για να έγραψα 597 λέξεις γι' αυτούς, ενώ βαριέμαι να γράφω, μάλλον την αξίζουν την θέση νούμερο ένα στην καρδιά μου, στη blogovision, παντού.

honey, that's the way that life goes

#blogovision2014 | 02. Mac DeMarco - Salad Days

Αρχικά θέλω να πω πόσο περήφανη και χαρούμενη είμαι φέτος για το ένα και το δύο μου γιατί και τα δύο τα αγαπώ πάρα πολύ και είναι υπέροχα. Ας ξεκινήσω από το δύο λοιπόν. Τον Mac τον έμαθα φέτος, εντελώς τυχαία ψάχνοντας για μουσική να ακούσω, είδα το cover μου φάνηκε πολύ κουλ, το έβαλα να παίξει και φυσικά το ερωτεύτηκα.

Αυτό το άλμπουμ μου αρέσει γιατί είναι ο ορισμός της απλότητας, του έλα μωρέ όλα θα γίνουν κάποια στιγμή, μην σε νοιάζει τίποτα. Τα τραγούδια μοιάζουν σαν μικρά ποιηματάκια που τα έγραψε κάποιος όταν ήταν δέκα χρονών, στις διακοπές του καλοκαιριού, δίπλα στη θάλασσα, σε ένα νησί, κάπου που έχει μόνο ήλιο. Βγάζουν μια αβίαστη γλυκύτητα και αθωότητα που είναι αυτό ακριβώς που μου λείπει από τη μουσική. Επίσης, ότι έχει κιθαρούλα έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Η ηλεκτρική κιθάρα εδώ έχει έναν τόσο ταξιδιάρικο ήχο, που σχεδόν πέφτεις σε νιρβάνα την ώρα που κάνεις καρδούλες με τα δάχτυλα στον αέρα γιατί αγαπάς όλον τον κόσμο και τα προβλήματα σου λύνονται από μόνα τους.

Ο Mac DeMarco το 'χει πιάσει το νόημα της ζωής στο salad days και γενικότερα.

Σας αγαπώ όλους.

for love french is better

#blogovision2014 | 03. Gold Zebra - Gold Zebra

Το Gold Zebra πρέπει να είναι το πιο σκοτεινό άλμπουμ που ψηφίζω φέτος (σε αυτό το σημείο ανέτρεξα στη λίστα και ναι είναι!). Γυναικεία φωνητικά με τέτοια μπιπ μπουπ και αυτά που τρίζουν λίγο, δηλαδή η μουσική που ακούγεται με τα φώτα σβηστά, είναι από τους αγαπημένους μου συνδυασμούς. Έχει κάτι ωραία γαλλικά στο drift away που με εκφράζουν πάρα πολύ αν και δεν έχω ιδέα τι λένε, τα οποία θα έβαζα στον στίχο της ημέρας αν ήξερα όντως γαλλικά.

heartbeats aaah

#blogovision2014 | 04. Metronomy - Love Letters

Διασκεδάζω τόσο πολύ με το love letters που δεν περιγράφεται. Αυτή τη στιγμή μάλιστα πληκτρολογώ αυτό το κείμενο στο ρυθμό του Resevoir, το οποίο είναι ένα τέλειο χιτάκι που το παίζω στην ακουστική του βερσιόν στην κιθάρα και γίνεται χαμός. Βέβαια δεν είναι μόνο το Resevoir υπέροχο αλλά ό,τι υπάρχει σε αυτό το άλμπουμ, το οποίο είναι ο ορισμός του περνάω μόνος μου καλά και αυτό φαίνεται.

"And everyone says that I'm the upsetter. But I'm alone and I'm so in loooooove".

I won't be around no more

#blogovision2014 | 05. Avi Buffalo - At Best Cuckold

Τα απλά πράγματα έχουν σημασία όπως έχω γράψει άπειρες φορές μέχρι σήμερα και αυτά που μας κάνουν να περνάμε καλά πρέπει να μπαίνουν στην πεντάδα. Με αυτό το άλμπουμ διασκεδάζω πάρα πολύ και χορεύω άλλο τόσο αν και φαινομενικά δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, με την έννοια ότι έχει και ρυθμό και κουρδισμένα μουσικά όργανα, δεν είναι περίεργο και σκοτεινό. Αυτό ακριβώς είναι που το κάνει τόσο ιδιαίτερο και cute. Επίσης, ταυτίζομαι με αυτό τον στίχο 

"And I'm relatively, inconspicuously, overwhelmed with pride".

I cry in every song

#blogovision2014 | 06. Electric Litany - Enduring Days You Will Overcome

Νομίζω ο τίτλος του ποστ εμπεριέχει όλα τα συναισθήματα γι' αυτόν τον δίσκο.

"Would you hear my heart when its beating? Would you hear my heart when its gone?"

where the blue moon shines

#blogovision2014 | 07. Lykke Li - I Never Learn

Αυτό το άλμπουμ μου βγάζει το ίδιο συναίσθημα με όταν ανεβαίνω μια απότομη ανηφόρα. Μπράβο κορίτσι μου!

"Every time the rain falls, think of me/ On a lonely highway/ How can we/ Turn around the heartache/ Oh I, I'm alone tonight babe/ And I'm never gonna love again."

I've taken my chances

#blogovision2014 | 08. Sharon Van Etten - Are We There

Αυτό το I love you but I'm lost στο 3.33 του I love you but I'm lost είναι η ζωή ολόκληρη. Επίσης, η ζωή ολόκληρη βρίσκεται από εδώ κι από εκεί σε όλα τα κομμάτια του are we there που σημαίνει ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαστε εκεί και ούτε θα φτάσουμε ποτέ. Αλλά όλα θα είναι λιγότερο μαύρα αν βάλουμε το break me στη διαπασών.

oh, save me

#blogovision2014 | 09. Röyksopp - The Inevitable End

Κάθε φορά που ακούω το inevitable end υποφέρω λίγο.

"This will be my monument, this will be a beacon when I'm gone, gone, gone, when I'm gone, gone, gone, when I'm gone", "What the fuck is rong with you? What the fuck is rong with you? What the fuck is rong with you? κλπ.", "To be with you, to be the one, to live a lie, it really got me all excited. I felt wanted." και

all I need is silence

#blogovision2014 | 10. La Roux - Trouble in Paradise

Έγινα από αυτούς που ανεβάζουν blogovision λίγο πριν αλλάξει η μέρα και πρέπει να ψηφίσουν το επόμενο, δηλαδή αυτά που κοροϊδεύω. Άργησα να ανεβάσω σήμερα γιατί έγραφα διδακτική μεθοδολογία. Που κολλάει τώρα αυτό με τη La Roux; Κυρίως στο γεγονός ότι αυτό άλμπουμ μου θυμίζει χτυποκάρδια στα θρανία και όταν έγραφα ήθελα να τραγουδήσω:

"She wants to know why he's got all that money, money, money on him, he's at the sexotheque, he never answers the phone, all the money,money, money on him, he's at the sexotheque"

αλλά μάλλον θα ήταν λίγο απρεπές.

we move in fear, we move in desire

#blogovision2014 | 11. Wild Beasts - Present Tense

Ευτυχώς που δεν είμαστε κομπλεξικοί άνθρωποι να βρίζουμε μια μπάντα 2-3 χρόνια πριν και μετά να την ψηφίζουμε. Συγγνώμη Wild Beasts, εγώ δεν ήμουν ώριμη μουσικά για να δεχτώ τις περίεργες μουσικές σας και τη φωνούλα του τραγουδιστή σας, τώρα που είμαι απλά ανταποδίδω με τη θέση 11 που δεν είναι και καμία πολύ καλή θέση αφού δεν είναι καν δεκάδα αλλά είπαμε one step at a time. Σε 2-3 χρόνια μπορεί και πρώτοι. Σήμερα δεν έχει στίχο, έχει αυτό:

"Από το 2.20 του A Dog's LIfe μέχρι τέλος"

Κοίτα να δεις τι έβαλα τώρα!

my boyfriend's in a band

#blogovision2014 | 12. Lana Del Rey - Ultraviolence

Το άλμπουμ αυτό είναι ένα έπος για την κατάθλιψη, που σημαίνει ότι μου αρέσει πάρα πολύ. Έχει υπέροχα τραγούδια για sing along και για την κιθάρα αν και τερματίζει λίγο την F που πρέπει να είναι η πιο θλιμμένη και η πιο δύσκολη συγχορδία που υπάρχει. Ευτυχώς που την lana την ξέρουν όλοι πια και μπορώ να απαντάω σε ερωτήσεις όπως "Σου αρέσει το καινούργια της lana del rey; Αν είναι δυνατόν." με εκφράσεις όπως "Ναι, μου αρέσει γιατί I'm a sad girl. I'm a sad girl. I'm a sad girl. I'm a sad girl. I'm a sad girl. I'm a sad girl."

*στίχος από το I'm a mother αν καταλάβαινα τι έλεγε*

#blogovision2014 | 13. Perfume Genius - Too Bright

Perfume Genius σ'αγαπώ απλά σταμάτα να τραγουδάς παντού και όλη την ώρα το queen που είναι απαίσιο, ενώ όλα τα άλλα είναι υπέροχα όπως είσαι και εσύ. Και να το τραγουδάς βέβαια εγώ θα σ' αγαπώ ακόμα γιατί η αγάπη μου για εσένα, όπως το θέτεις και εσύ, είναι:

" To me love was always infinite, stolen moment at a time".

Καρδούλες.

it's not your fault

#blogovision2014 | 14. Lost in the Trees - Past Life

Την ώρα που ξεκίνησα να γράφω αυτό το ποστ άρχισε να βρέχει. Τι διαδραστική blogovision για τόσο θλιμμένες μουσικούλες. Έχω και μια μηλόπιτα στο φούρνο και θα μου καεί αλλά ας γράψω δυο λόγια για το Past Life που πολύ μου άρεσε αν και εμπίπτει στην κατηγορία με τα 3-4 άλμπουμ που δεν μπορώ να ξεχωρίσω ακούγοντας τα ποια είναι και ποιος τα λέει, βέβαια τους στίχους όλους απ' έξω τους ξέρω και τις μελωδίες (όχι αστεία). Το αγαπημένο μου είναι το Glass Harp στο οποίο μπορεί να έχω κλάψει και λίγο και το Sun:

"once I held a photograph of the sun rained down for us".

Εντάξει, την πρόλαβα τη μηλόπιτα.

i like simple men

#blogovision2014 | 15. Timber Timbre - Hot Dreams

Αυτά τα i wanna κάτι και οι επαναλήψεις τους, το yes, we see the body, το is going down down down down, το bring me single men κλπ. Κάθε φορά που το ακούω αναρωτιέμαι γιατί είναι μόνο στο 15 αλλά μάλλον θα έχω τους λόγους μου. Μέχρι και τη μάνα μου έπιασα να σιγομουρμουρίζει τη μελωδία του hot dreams:

"I wanna find I wanna find I wanna find another daydream, another nightmare".

Ποιος δεν θέλει;

today/my love/you've gone

#blogovision2014 | 16. Amen Dunes - Love

Και σήμερα και αύριο και χθες που λέμε, τι μετράει; η αγάπη και η κυρία με το στήθος έξω μάλλον. Για κάποιο περίεργο λόγο το μόνο πράγμα που σκέφτομαι φέτος όταν βλέπω τη λέξη love και όταν ακούω τον συγκεκριμένο δίσκο είναι ο λευτέρης πανταζής οπότε το κόβω κάπου εδώ γιατί δεν θα υπάρχει καλό τέλος σε αυτό που ξεκίνησα να γράφω.

"Oh, I could love you. Oh, I could make it easy"

don't know where I want to be

#blogovision2014 | 17. Real Estate - Atlas

To atlas μου άρεσε αλλά δεν θα το ψήφιζα και αποφάσισα να το βάλω μια μέρα που άπλωνα για στέγνωμα πάρα πολλά ρούχα στο μπαλκόνι και το άκουγα και χόρευα και θυμάμαι το άλμπουμ τέλειωσε και ακόμα άπλωνα. Κατάλαβα εκείνη τη μέρα ότι λίγες χαρές υπάρχουν στη ζωή και αν έχουμε κιθαρούλες όλα είναι υπέροχα. Για την ακρίβεια, κιθαρούλες και τοστ. Ο παρακάτω στίχος γιατί έτσι:

"When that night was over and the field was lit up bright and I walked home with you nothing I said came out right".

say something sweet to me

#blogovision2014 | 18. Tennis - Ritual In Repeat

Αυτό είναι μια ευχάριστη νότα δροσιάς σε σχέση με το περιεχόμενο της λίστας. Είναι ανάλαφρο, τραγουδάει κορίτσι, έχει στίχο με βαθυστόχαστο νόημα:

"only your lonely love can devour you but when you're lonely, the same love empowers you".

Και είναι από τα λίγα άλμπουμ που κατάφεραν να μου κολλήσουν τη μελωδία (κυρίως με τα night vision, timothy και needle and a knife) στο μυαλό και να τα τραγουδάω στο δρόμο και στη γλάστρα με το αβοκάντο.

before the moon

#blogovision2014 | 19. The War on Drugs - Lost in a Dream

Θέλω να χορεύω. Με αυτό χορεύω. Με τα πάντα χορεύω που βρίσκονται και θα βρεθούν σε αυτή τη λίστα, αλλά το lost in a dream είναι και λίγο δεν χάνομαι μόνο στο όνειρο (βλέπε την ωδή που θα γίνει στο νούμερο 1 προσεχώς) αλλά χορεύω και λίγο μαζί του, περνάω καλά, σκάω και κανένα χαμόγελο, δεν είναι όλα στη ζωή μαύρα. Ο στίχος άλλο λέει βέβαια αλλά εδώ αγαπάμε κυρίως την μουσική και τι σου βγάζει η μουσική έχει σημασία:

"I'm in my finest hour can I be more than just a fool? It always gets so hard to seem bright before the moon".

Υπερβολικός είσαι φίλε. Η ζωή είναι ωραία.

a modern day disease

#blogovision2014 | 20. EMA - The Future's Void

Τι ωραία, έχουμε blogovision πάλι! Όσο δεν δυσκολεύτηκα για την πεντάδα τόσο δυσκολεύτηκα για το νούμερο 20. Άφησα έξω τον caribou τελικά γιατί girl power και τα σχετικά. EMA σ' αγαπώ και χαίρομαι πολύ που δεν έχεις και τόσο ωραία φωνή γιατί ποιος νοιάζεται; και γιατί το τραγουδάω με την ψυχούλα μου, παίζω ότι θέλω και βγαίνει κάτι που ακούγεται όπως το 3Jane και το 100 Years κρατάει το όνειρο ζωντανό. Το κορίτσι ξέρει πράγματα:

"when everybody's looking it's supposed to be a dream but disassociation i guess it's just a modern day disease".