Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Αλκίνοος Ιωαννίδης solo

Τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη επισκέφτηκε τη Θεσσαλονίκη ο Αλκίνοος Ιωαννίδης για να πραγματοποιήσει τη πολυαναμενόμενη solo συναυλία του. Δεδομένου ότι τα τελευταία τρία χρόνια θέλω να παρακολουθήσω τον Ιωαννίδη live( δεν το επέτρεψαν οι συγκυρίες) και ότι με καταδιώκουν αφίσες της συναυλίας από την Πάτρα και τη Σαντορίνη, δεν υπήρχαν περιθώρια για αντιρρήσεις. Προμηθεύτηκα τα εισιτήρια την ημέρα της ονομαστικής μου εορτής, δύο μέρες πριν την συναυλία, κάνοντας στον εαυτό μου ένα πολυπόθητο δώρο και προλαμβάνοντας την πιθανή αλλαγή γνώμης ή διάθεσης το βράδυ της Παρασκευής.

Κάτω από έναν συννεφιασμένο ουρανό, με τη συνοδεία της Μ. και του Κ. έφτασα στη Μονή Λαζαριστών. Η συναυλία ξεκίνησε με καθυστέρηση 35 λεπτών. Ο Ιωαννίδης βγήκε στη σκηνή αστειεύτηκε για λίγο και ύστερα μας ταξίδεψε για περίπου μια ώρα με τη μελωδική του φωνή, τραγουδώντας τον «Καθρέφτη», το «Αργά», τη «Ζήνωνος». Η συναυλία άνοιξε με την «Παράκληση».



Στο δεύτερο μέρος που κράτησε μιάμιση ώρα το σκηνικό άλλαξε τελείως. Ο Ιωαννίδης μεταφέρθηκε στο πίσω μέρος της σκηνής και αφού έπαιξε στο πιάνο το «Βυθό», βρέθηκε ανάμεσα σε δέκα μουσικά όργανα να ηχογραφεί διαφορετικές μελωδίες και να συνθέτει επί σκηνής ολόκληρα τραγούδια. Ξεχώρισαν η δημιουργία του «Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ» και το τελείωμα του «Απόψε» με ηλεκτρική κιθάρα.

Στη συνέχεια, ο Ιωαννίδης βρέθηκε πάλι στο μπροστινό μέρος της σκηνής, φόρεσε τη κιθάρα του και τραγούδησε μαζί μας το «Θα ‘μια κοντά σου όταν με θες», το «Δεν μπορώ». Η συναυλία έκλεισε με το «Κόκκιν’ αχείλι».

Εκστασιασμένη στο τέλος της συναυλίας με μια ελαφριά βραχνάδα στη φωνή από το τραγούδι, συνειδητοποίησα πως άξιζε να περιμένω αυτά τα τρία χρόνια να παρακολουθήσω τον Ιωαννίδη σε μια solo εμφάνιση. Ήταν ο καλύτερος τρόπος να αφήσω πίσω το καλοκαίρι.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου