Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Ο καθηγητής του πόθου


"Είναι ώρα για ύπνο-αυτό είν' όλο. Αχ, αθώα αγαπημένη, δεν μπορείς να καταλάβεις,κι εγώ δεν μπορώ να σου πω. Δεν μπορώ να το πω (τουλάχιστον, όχι απόψε), αλλά μέσα σ' ένα χρόνο το πάθος μου θα έχει σβήσει. Έχει αρχίσει κιόλας να σβήνει, και φοβάμαι πως δεν μπορώ να κάμω τίποτα για να το αποτρέψω. Ούτε εσύ μπορείς να κάνεις κάτι. Δεμένος τόσο βαθιά-δεμένος μαζί σου όσο με κανέναν άλλον!-, και δε θα 'μαι σε θέση να σηκώσω το χέρι μου, ούτε για να σ' αγγίξω... εκτός κι αν πείσω πρώτα τον εαυτό μου πως πρέπει. Δε θα 'χω τον παραμικρό πόθο γι' αυτή τη σάρκα πάνω στην οποία έχω προσκολληθεί, τη σάρκα που χάρη στην οποία έμαθα κατά κάποιον τρόπο να ελέγχω και πάλι τη ζωή μου. Α, είναι βλακώδες! Είναι ηλίθιο! Άδικο! Να σε στερηθώ έτσι! Να στερηθώ τη ζωή και τον έρωτα που μόλις έχω αρχίσει να γνωρίζω! Και να τα στερηθώ εξαιτίας τίνος; Η τελική απάντηση είναι πάντοτε ο ίδιος μου ο εαυτός!"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου