Ο αμετανόητα ονειροπόλος και ρομαντικός Σαβινιάν Ντε Συρανό είναι ένας ταλαντούχος ποιητής, δεινός ξιφομάχος και υπερβολικά ερωτευμένος με την όμορφη Ρωξάνη. Η ιστορία αυτή φαντάζει σαν ένα όμορφο παραμύθι, στην πραγματικότητα όμως ο Συρανό έχει ένα έμφυτο σωματικό μειονέκτημα, την μεγάλη του μύτη, που τον εμποδίζει να εκφράσει τα συναισθήματα του στην αγαπημένη του. Έτσι, αποφασίζει να βοηθήσει τον φίλο του Κριστιάν να κερδίσει την καρδιά της Ρωξάνης δανείζοντας του την ποιητική αδεία και τους στίχους του.
“ Ναι, φίλε μου υποφέρω.
Να είμαι μόνος κι άσχημος… ”
Υπαρκτό πρόσωπο ο ίδιος γεννήθηκε το 1650 και πολλά χρόνια αργότερα, το 1898, ενέπνευσε τον Εντμόν Ροστάν να γράψει την ομώνυμη έμμετρη ηρωική κωμωδία “Συρανό Ντε Μπερζεράκ”. Το θεατρικό έργο ανέλπιστα κατέκτησε το κοινό της belle époque και μέχρι σήμερα έχει μεταφερθεί σε τηλεόραση και κινηματογράφο. Στις μέρες μας αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας.
“ Κάτω από ρόδινο ουρανό
Θα ήθελα να πεθάνω
Με μια πληγή κατάκαρδα
Να την απολαμβάνω. ”
Αυτό το χειμώνα ο “Συρανό Ντε Μπερζεράκ” ανεβαίνει από το Εθνικό Θέατρο για δεύτερη φορά μετά το 1948 σε σκηνοθεσία του Νίκου Καραθάνου. Η απόδοση του κειμένου στα ελληνικά σε έμμετρο δεκαπεντασύλλαβο έχει γίνει από την Λουίζα Μητσάκου, ενώ τα λιτά σκηνικά και τα μοντέρνα με στοιχεία εποχής κουστούμια έχει επιμεληθεί η Έλλη Παπαγεωργακοπούλου. Στην παράσταση συμμετέχουν είκοσι ένας ηθοποιοί -μεταξύ των οποίων ο εξαιρετικός Νίκος Καραθάνος ως Συρανό, η Λένα Κιτσοπούλου ως Ρωξάνη και ο Χρήστος Λούλης ως Κριστιάν- οι οποίοι δεν καλούνται μόνο να ερμηνεύσουν ρόλους αλλά χορεύουν και παίζουν διάφορα μουσικά όργανα επί σκηνής.
“ Άκουσε τώρα, φίλε μου. Απόψε, απ’ ό,τι είδα,
Θα φάμε ή θα πεθάνουμε. Θ’ αλλάξουμε σελίδα. ”
Το κείμενο εστιάζει στην αντίθεση του ήρωα στην κοινωνία της εποχής που κάνει διακρίσεις και απαξιώνει τους πολίτες της. Ο ίδιος ο Συρανό προτιμά να μένει στην αφάνεια, τηρώντας τα πιστεύω του παρά να αυτοπροβάλλεται ως ήρωας. Το έργο του Εντμόν Ροστάν είναι ένας ύμνος στον ανιδιοτελή έρωτα που δεν ζητά ανταπόκριση, μόνο πλήρωση μέσα από την ευτυχία του άλλου και θέτει το ερώτημα για το ποιο είναι τελικά το στοιχείο που ορίζει την πραγματική αγάπη, η εξωτερική εμφάνιση ή το μεγαλείο της ψυχής;
“ Έρωτας είναι, μάτια μου, έρωτας μανιασμένος!
Όμως χωρίς εγωισμό, μόνο λίγο θλιμμένος!
Την ευτυχία μου θα ‘δίνα εγώ για τη δική σου
Και ας μη μάθαινες ποτέ τίποτα στ ζωή σου!
Αρκεί μόνο από μακριά ν’ ακούω να γελάς,
Να ξέρω πως το γέλιο σου λίγο μου το χρωστάς! ”
Το “Συρανό Ντε Μπερζεράκ” είναι μια αρκετά ευχάριστη παράσταση με αρκετά κωμικά στοιχεία, χωρίς βέβαια να εκλείπουν οι δυνατές σκηνές και η συναισθηματικά φορτισμένες στιχομυθίες των ηρώων. Παράλληλα δεν κουράζει τον θεατή αφού προσφέρει ένα υπερθέαμα μουσικής και έντονης κίνησης επί σκηνής. Η σκηνογραφία είναι ιδιαίτερα έξυπνη –ο πόλεμος απεικονίζεται με τα σώματα των ηθοποιών να πάλλονται ανάμεσα σε στρώματα- και σε συνδυασμό με την εξίσου αριστοτεχνική σκηνοθεσία προσφέρουν ένα ιδιαίτερο θέαμα. Όπως χαρακτηρίστηκα λέει και ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής της παράστασης Νίκος Καραθάνος: “ Είναι μια παράσταση γι’ αυτούς που δεν μπορούν.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου