Υπάρχει μεγάλος ρατσισμός γενικότερα. Πήγαμε με φίλη για καφέ οι δυό μας σήμερα γιατί εμείς σνομπάρουμε όσους βγαίνουν ζευγάρια του αγίου βαλεντίνου και όλο φιλιούνται και σαλιαρίζουν και στο μαγαζί που ήμασταν έδιναν σοκολάτες στα ζευγάρια και σε μας δεν έδωσαν. Εδώ κολλάει ο ρατσισμός. Όχι ότι εμείς πιστεύουμε σε αυτές τις χαζές γιορτές-εμείς είμαστε υπεράνω. Το θέμα ήταν ότι έδωσαν σε σχεδόν όλους τους άλλους και σ' εμάς όχι. Οι άλλοι που δεν πήραν ήταν πάνω από 50 και δεν μετράνε. Έτσι και εμείς -μεταξύ μας αυτά- κλέψαμε μία.

Γιατί, δηλαδή εμείς δεν θα μπορούσαμε να είμαστε ζευγάρι που δεν επιδεικνύει τον έρωτα του (βλέπε είμαστε υπεράνω). Είχαμε εκνευριστεί κιόλας νωρίτερα γιατί όλοι οι γνωστοί μας παντρεύονται τον τελευταίο καιρό (δεν ξέρω άμα συμβαίνει και στους δικούς σας γνωστούς αυτό) και οι δικοί μας γνωστοί είναι 23, το πολύ 24. Ούτε τους γάμους εγκρίνουμε εμείς.

Αφού βουτήξαμε τη σοκολάτα, στην ουσία εγώ την πήρα, η φίλη κράταγε τσίλιες, ήμουν σίγουρη ότι θα πάω στην κόλαση σε συνδυασμό με το κουταλάκι που είχα βουτήξει μια άλλη φορά σε έναν καφέ πάλι και το άλλο που είχα κάνει και δεν μπορώ να το πω εδώ, μαζί με τη φίλη πάντα που χτυπάει φοιτητικά εισιτήρια στα λεωφορεία ακόμα (ντροπή της). Σε αυτό το σημείο να πω ότι έχω φτάσει στην έβδομη φορά που ακούω συνεχόμενα το Mirrors του Justin  Timberlake και η αδερφή μου λέει ότι όλο τέτοιες μαλακίες ακούω και γι΄αυτό θα πάω στην κόλαση. Τέλος, έγιναν όλα αυτά μαζί, έβρεχε κιόλας, μοιραστήκαμε τη σοκολάτα με τη φίλη μέσα στο λεωφορείο και εν τέλει περάσαμε πολύ ωραία.