Ένα εκλογικό αποτέλεσμα και ένα περίπτερο με σοκολάτες και ξένο τύπο

Είναι ξημερώματα Δευτέρας. Κατεβαίνω την Αριστοτέλους. Έχει φοβερή υγρασία. Κοιτάζω τους ξενύχτηδες της πόλης που ετοιμάζονται να βγουν. Κορίτσια με κοντές φούστες και τακούνια και αγόρια με σακάκια και πουκάμισα. Προσπερνώ. Τσιμισκή με Αριστοτέλους έχει μποτιλιάρισμα. Ξέφρενα κορναρίσματα από οδηγούς που είτε πανηγυρίζουν για τη νίκη του Μπουτάρη, είτε είναι ενοχλημένοι από τον κόσμο που έχει περικλύσει το εκλογικό κέντρο και κόβει την κυκλοφορία. Περνώ απέναντι. Προσεγγίζω το σημείο. Το κέντρο ασφυκτιά. Το πλήθος τριγύρω μου χαίρεται και μιλά δυνατά. Πιάνω μια άσχετη κουβέντα με την παρέα μου. Δεν φαίνεται να μου ταιριάζει το κλίμα. Βλέπω γνωστά πρόσωπα της πόλης. Κάπου χάνομαι. Λίγο αργότερα ξεφεύγω από το πλήθος και προχωρώ στην Τσιμισκή. Δίπλα από το Παραδοσιακό στην Αριστοτέλους το περίπτερο μένει πάντα ανοιχτό. Αγοράζουμε σοκολάτες και κοιτάμε με τις ώρες τα ξένα περιοδικά που στο τέλος δεν αγοράζουμε. Λίγο πιο πέρα ένα άλλο εκλογικό κέντρο κλείνει. Εκεί δεν υπάρχει συνωστισμός. Κοιτάζω σιωπηλά.